Чаро мардум ба мо бовар доранд
Маҳсулоти мо — интихоби беҳтарин ҳам барои хонавода, ҳам барои муштариён: дорои сифати олӣ, таъми нотакрор ва шоистаи ҳар дастурхони хонагӣ ё ошхонаҳои касбӣ. Эътимоде, ки мазза мебахшад.
Мо аввалин ва муътабартарин истеҳсолкунандаи маҳсулоти нимтайёр дар Тоҷикистон ва мавриди эътимоди мардум ҳастем.
Ҳар як партия бо ғамхорӣ омода мешавад — бо истифода аз масолеҳи тару тоза ва меъёрҳои қатъии истеҳсолот, то натиҷаи болаззат ва устувор.
Омода кардани осон ва нигоҳдории қулай — беҳтарин барои рӯзҳои серкор, шомҳои оилавӣ ё менюҳои фаврӣ.
Муносиб барои ғизои хонагӣ, чорабиниҳо, тарабхонаҳо ё хидматрасонии бурданӣ — як маҳсулот, истифодаҳои гуногун.
Шабакаи ирсоли мо, ки дар ҳоли рушд аст, имкон медиҳад, ки маҳсулоти моро дар мағозаи маҳаллӣ ё тавассути шарикон пайдо кунед.
Истеҳсол дар корхона мутобиқ ба меъёрҳои гувоҳиномаи ҳалол — аз интихоби ашё то коркард ва нигаҳдорӣ.
Мо ашёи хоми истеҳсоли хоҷагиҳои маҳаллии боэътимодро истифода мебарем — барои тозагӣ, сифат ва дастгирии иқтисоди маҳаллӣ.
Дар чанд дақиқа омода мешавад — ҳеч малака ё таҷҳизоти махсус лозим нест. Танҳо обпаз, бирён ё буғпаз кунед ва лаззат баред.